Öllers e Niederländer son asesores de empresa mui ben remunerados.
Dende hai anos percorren o globo como carne de canón de primeira liña do
capitalismo internacional, mantendo grande distancia coa realidade de "alá
fora", que se manifesta como unha suxa silueta trás das xanelas dos seus
hotéis de luxo con ar condicionado. Até agora, ambos executivos crian ter tudo
baixo control. Mais, de pronto, deberán conviver cunha nova colega, que
substituirá ao seu antigo compinche, Hellinger, xa que, inesperadamente, éste convírtese en
socio da compañía. Este feito, non é mais que o comezo dunha serie de catástrofes
que marcan o ritmo da evolución de filme e persoaxes.
O filme foi rodado integramente
en estudos, as paisaxes que se vem a través das xanelas están pintados sobre
cartón... As accións que suceden fora das paredes dos hotéis e que son
determinantes apresentansenos polos ruidos e as reaccións dos persoaxes, nunca
se mostran directamente, axudando a xerar unha atmósfera claustrofóbica.
Mais Tempo de Caníbales é unha
comédia, un filme grotesco, unha caricatura... Tudo se ten dito xá sobre os
efeitos do capitalismo salvaxe. Parece que existe un consenso social sobre a
necesidade de regulalo, porén, o poder político mantense escravo do económico.
Vivimos unha situación de crise global xerada polos desfases dos que dirixen o
sistema, porén todas as medidas aplicadas, até o momento, pasan por reforzar a
posición dos que cometeron tales desfases. Miles de millóns de persoas
sufrindo, e aceptando, as consecuencias desastrosas daqueles que so pensan na
sua riqueza desmedida. A realidade é absurda e para reflexala, hai que recurrir
ao absurdo. Este filme, que parece unha broma, déixanos a sensación de que
o
que verdadeiramente acontece nas
alturas das grandes empresas, nos despachos dos mais caros edificios do mundo,
en iates e hoteis de luxo, non debe estar mui alonxado do que se nos mostra.
